Purpose: Clustering and co-word analysis is a method to reveal relationships and links and illustrate the intellectual structure of a scientific field. This research tries to study the intellectual structure of articles in the field of futures studies in Iran by using the technique of co-word analysis. Method: The current research is a descriptive-analytical development with a scientometric approach. The statistical population is 921 articles retrieved records in the field of futures studies. Findings: The findings showed that articles in the field of futures studies in Iran are often associated with positive growth, and in terms of frequency, the keywords scenario, Islamic Republic, and foresight are the most frequent in futures studies. The findings related to the hierarchical clustering led to the formation of 8 clusters in this field, namely "ICT visions", "geographers who love the future", "knowledge development", " Futuristic higher education", "Future of Religion", "Regional Relations", "Strategic Foresight" and "Heavy Weight of Method". Conclusion: According to the findings of the current research and the high frequency of the keyword scenario, as well as the density and relationships of this keyword with other keywords, it can be concluded that the scenario is the dominant approach in futures studies. Also, according to the resulting clusters, it was observed that these researches have a high variety, but addressing the future in many areas is still neglected.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

یکی از مسایلی که در چهار دهه گذشته در میان زبان شناسان گشتاری - زایشی محل بحث بوده است، رابطه میان صرف و نحو است. پرسشی که هم اکنون در این حوزه مطرح است، این است: آیا ساخت واژه دستگاه مستقلی است یا می توان آن را زیرمجموعه ای از نحو به شمار آورد؟ در این مقاله کوشیده ایم با توجه به فرایندهای واژه سازی زبان فارسی نشان دهیم که پذیرش استقلال صرف و نحو موجه تر به نظر می رسد.

چکیده فارسی:کلام الهی از سویی به بحث از ماهیت وحی و شیوه سخن خدا با انسان و از دیگر سو به رابطه حق با خلق و آفرینش آنها که با عنوان «کلمات خداوند» از آنها یاد شده، ارتباط می یابد.به لحاظ تاریخی اولین تاکید بر این مفهوم، تحت عنوان «لوگوس» یا «کلمه» در یونان و در اندیشه هراکلیتوس اتفاق افتاده که گویا، با توجه به ابهامی که در اندیشه او وجود دارد، آن را به معنای اصل عقلانی حاکم بر جهان و یا شاید «خدا» به کار برد. پس از وی، افلاطون نیز هرچند بدون تاکیدی خاص بر این واژه آن را در معنای عقل الهی مورد استفاده قرار داده است. رواقیان با تاکید بیشتر بر مفهوم لوگوس و احتمالا به پیروی از هراکلیتوس، لوگوس را اصل هر عقلانیت، عقل الهی و همسان با خدا پنداشتند. در حدود سال های نخستین میلادی این مفهوم در افلاطونیان میانه و بیش از همه در فیلون یهودی اسکندرانی تاثیر گذارد، به گونه ای که در اندیشه او نقش محوری یافت و واسطه میان خدا و جهان، قدرت برتر خداوند و نمودی از وجود مطلق شد. تاثیر مکتب فیلون به همراه تاثیر اندیشه های رواقی و غیره را می توان در برخی مسیحیان اولیه و نیز در انجیل چهارم و یا نامه های پولس مشاهده کرد. در اینجا مسیح همان لوگوس و یا کلمه الهی است که از طریق او همه چیز خلق شد و سرانجام پس از منازعات آریوسی، ازلیت و نامخلوق بودن آن، باور عمومی مسیحی گشت. این منازعات در باره مخلوق یا نامخلوق بودن کلمه یا لوگوس، به همراه زمینه های موجود در اندیشه اسلامی، بعدها احتمالا زمینه را برای طرح حادث یا قدیم بودن کلام الهی و یا قرآن، فراهم ساخت و منتهی به دیدگاه های گوناگونی شد که از آن میان می توان به دیدگاه های معتزله، اشاعره و دیدگاه ویژه ابن کلاب اشاره کرد.   چکیده عربی:البحث عن الکلام الالهی تارة من جهة ماهیة الوحی و کیفیة کلام الله مع الانسان و تارة من ناحیة رابطة الحق مع الخلق، و خلق الاشیاء بعنوان «کلمات الله».من الناحیة التاریخیة اول من طرح هذه المفهوم هو هرا کلیتوس فی الیونان تحت عنوان «لوگوس» او «الکلمة»، و لکن کانت هذه النظریة مبهمة فی الغایة استعمل هذا المعنی بعنوان الاصل العقلائی الحاکم علی العالم او علی «الله» تعالی.ثم بعده قام افلاطون بصورة النظریة الاولیة و اطلق هذا المعنی علی العقل الالهی.ثم بعد ذالک اکد الرواقیون علی مفهوم «لوگوس» و لعله اقتدی من هرا کلیتوس، فقالو ان لوگوس اصل کل عقلانیة، و عقل الهی و متحد مع الله تعالی.و من ثم فی السنین الاولی من المیلاد تطور هذا المفهوم عند اتباع افلاطون و کان التأثیر الاکثر عند فیلون الیهودی الاسکندرانی، بحیث کان هذا المعنی هو المحور الاساسی فی نظریته، و قد جعل هذا المفهوم هو الواسطة بین الله و العالم، و کذلک جعل هذا المعنی هو القدرة العظمی للله و علامة للوجود المطلق لله تعالی.تأثیر المسیحین الاوائل و کذلک الانجیل الرابع من رسائل پولس من مکتب الرواقی و غیره، نتیجة هذا التأثیر کان اطلاق کلمة المسیح و ارادة لوگوس او کلمة الله منه، الذی خلق من هذا الطریق جمیع الاشیاء، ثم بعد هذا النظور وقع النزاعات الآریوسیة، و الازلیة، و عدم المخلوقیة، عند اکثر المسیحین.هذه النزاعات التی دارت عند المسیحیین فی کون الکلمة او لوگوس، مخلوق او غیر مخلوق، ساهم فی وقوع النزاع عند المسلمین فی خلق القرآن و الکلام الالهی و انها حادث ام قدیم، انتها هذه المنازعات الی طرح عدة نظریات فی عند المسلمین کالنظریة المعتزلة و الاشاعرة و ابن کلاب و غیرهم.

در این مقاله، یک مدل سلسله مراتبی بیز برای استخراج روابط محلی کلمات معرفی شده است. این مدل را می توان یک مدل برای زبان دانست. مدل های زبانی کنونی به دلیل وابستگی به ترتیب دقیق کلمات، به شدت از مشکل تنکی رنج می برند. مدل پیشنهادی قادر است ضمن نادیده نگرفتن ترتیب کلمات، این مشکل را تخفیف دهد. در مدل پیشنهادی که یک مدل مولد است، فرض می شود که هر کلمه از یکی از کلمات قبلی خود در یک بازه محدود یا به بیان دیگر، یک پنجره با طول ثابت، تولید شده است. به این ترتیب، هر کلمه خود توزیعی بر روی کلمات است. برخلاف مدل های n-gram که توزیعی بر روی دنباله های کلمات هستند و درنتیجه دنباله های دقیقا مرتب کلمات را می شمرند، در مدل پیشنهادی به دنبال زوج کلماتی هستیم که ممکن است با فاصله های مختلف از یکدیگر رخ داده باشند. به این ترتیب مشکل تنکی تا حد زیادی تخفیف می یابد. مدل پیشنهادی از نظر تواناییش در مدل کردن داده ها با استفاده از معیار perplexity با مدل n-gram مقایسه شده است و برای پنجره هایی با طول های مختلف، بهتر از مدل n-gram عمل کرده است.

در متن سغدی مانوی (HENNiNq 1945, p.471) M127 عبارت زیر دیده می شود: Imzyxɔ[ɔ]wz[y] wmɔtɔtyy wδyy c[y]ndr iii kp[yš]t wmɔtɔnd... به معنای «آبگیر بزرگی بود و آنجا اندر، سه ماهی بودند ...» واژه ɔɔwzy، در این عبارت، به وضوح به معنی «دریاچه، آبگیر، حوض» است (HENNiNҁ1940, p.51). بیلی (BAilEy 1979→hāsїñä) واژه ختنی hāysiñä به معنای «چشمه، فواره»، مشتق از fra-vāz-ana، به معنای «محل جهیدن، جوشیدن و فواره زدن»، را با واژه ɔɔwɔz(h) سغدی بودایی، به معنای «آبگیر، دریاچه»، مشتق از ā-vāz-a، سنجیده است. وی ریشه ، به معنای «جاری شدن، دویدن، رفتن»، را برای این واژه پیشنهاد کرده است. واژه سغدی ɔɔwzyy به صورت وام واژه های زیر به زبان فارسی رسیده است: -        آوازه، به معنای «آبگیر، بطیحه»؛ «نام دژی در ترکستان». -        آوازه، آوازه و اوز، به معنای «چشمه، آبگیر، حوضچه، رودخانه، بطیحه». در حدود العالم، دو بار از آوازه بیکند نام برده شده است. در هدایه المتعلمین فی الطب، یکی از قدیمی ترین کتب طبی فارسی، آمده است: و آب جند کونه بوذ: یکی آب باران بوذ ... و چهارم آب دریاها بوذ تلخ و شور و زعاق و آب بارکین ها (= پارگینه ها) و بطایح و اوزها. (ص 158-159) در تکمله الاصناف، چندین واژه به معنای «آوزه» آمده است، برای نمونه: الاوقه        آوزه مثل الغدیر (ص8) الفیض       آوزه (ص339) المخاضه    آوزه (ص437) در گویش مردم فردوس، شهری در شمال شرقی ایران در استان خراسان، اوزک کرسی گودال یا حوضچه کوچکی است که در آن آتش می نهند و کرسی را روی آن قرار می دهند. اوز یا از در ترکیبات زیر آمده که نام مکان هایی در ماورا النهر، سرزمین زبان سغدی، است: ازاب (نام شهر)، اوزکند (نام شهر و نام رودخانه) و اوزکث (نام ده). کاربرد واژه اوز، آوزه، اوزک و یا آوازه به تنهایی یا در ترکیبات، به عنوان اسمی برای نامیدن مکان ها یا شهرهایی در ماورا النهر و مشرق ایران، قرینه دیگری است بر این که ɔɔwzyy وام واژه ای سغدی است در زبان فارسی.